Α π ό ψ ε ι ς | B l o g
Στημένο παιχνίδι
11.05.2013
11.05.2013
Όπως δείχνουν οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, προκειμένου να είναι απρόσκοπτη η διεξαγωγή των Πανελληνίων Εξετάσεων του 2013. Μάλιστα, τα πρώτα «φύλλα πορείας» - λέγεται - έχουν ήδη ξεκινήσει να τυπώνονται, παρότι οι τοπικές Ε.Λ.Μ.Ε. δεν έχουν καν συγκληθεί ακόμα, ώστε να δώσουν την τελική ετυμηγορία τους και να εγκρίνουν (ή να απορρίψουν) την απόφαση για απεργία που έλαβε το κεντρικό συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών (Ο.Λ.Μ.Ε.). Κάτι τέτοιο τουλάχιστον διαμηνύεται από τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. που παρακολούθησα σήμερα το πρωί. Δεν γνωρίζω αν αυτή η επιλεκτική πληροφοριοδότηση εξυπηρετεί κάποιο είδος εκφοβισμού των εκπαιδευτικών, ώστε να εξαναγκαστούν σε μία πιο... «συνετή» επιλογή, σίγουρα όμως περνάει ένα μήνυμα προς υποψηφίους, επιτηρητές και βαθμολογητές ότι αυτές οι εξετάσεις είναι προγραμματισμένες να γίνουν και θα γίνουν...
Κατά συνέπεια, οι υποψήφιοι και οι υποψήφιες των Πανελληνίων φέτος δεν θα πρέπει να ανησυχούν για το αν θα ξεκινήσουν οι εξετάσεις στην ώρα τους ή όχι. Ίσως περισσότερο θα πρέπει να ανησυχούν οι υποψήφιοι που θα επιθυμούσαν ενδεχομένως μια μικρή παράταση του χρόνου της προετοιμασίας τους, ώστε να ολοκληρώσουν τις τελευταίες επαναλήψεις τους σε καθεστώς άνεσης χρόνου. Αυτοί, πράγματι, δεν θα έχουν, όπως όλα δείχνουν, αυτή την ευκαιρία. Αλλά εδώ θα πει κάποιος: «ας πρόσεχαν και ας αξιοποιούσαν το χρόνο που είχαν για διάβασμα κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς»! Και δεν θα έχει άδικο!
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι (μεγαλο)συνδικαλιστές της Ο.Λ.Μ.Ε. γνώριζαν πολύ καλά εξαρχής την πιθανότητα της επιστράτευσης και μάλιστα έχουν από μέρες προετοιμάσει και τη στάση τους. Ποια είναι αυτή; Μα βέβαια η πλέον αναμενόμενη! Όταν την προηγούμενη Πέμπτη, αμέσως μετά τη συνάντηση των συνδικαλιστών με τον Υπουργό Παιδείας, ο Πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε. κ. Παπαχρήστος ερωτήθηκε σχετικά με την περίπτωση της επιστράτευσης, απάντησε: «σ' αυτή την περίπτωση θα γυρίσουμε στην εργασία μας με ψηλά το κεφάλι»... Τόσο απλά!
Άρα γιατί έπρεπε να προκηρυχθεί η απεργία από την Ο.Λ.Μ.Ε., αφού οι καθηγητές δεν έχουν τελικά τη δύναμη να την επιβάλουν; Μα φυσικά για τα μάτια του κόσμου, όπως φαίνεται! Πιο συγκεκριμένα, για τα μάτια των συναδέλφων εκπαιδευτικών που ζουν και υπηρετούν σε ολόκληρη την επικράτεια και περιμένουν από το Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε., το συνδικαλιστικό τους όργανο δηλαδή, να προασπίσει τα συντεχνιακά τους δικαιώματα, δίκαια ή άδικα, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Και μάλιστα από τους συνδικαλιστές της Ο.Λ.Μ.Ε., οι οποίοι - παρακαλώ ας με διορθώσει κάποιος, αν κάνω λάθος - έχουν εκλεγεί και... αμείβονται, για να «αγωνίζονται» για τα δικαιώματα των συναδέλφων τους, όπως άλλωστε ισχύει για όλους τους συνδικαλιστές σε όλους τους κλάδους του δημόσιου τομέα! Αν δεν προκηρύξουν και μία απεργία τη στιγμή που ο Υπουργός Παιδείας δείχνει εντελώς ανένδοτος να εξυπηρετήσει έστω και ελάχιστα τα (δίκαια ή άδικα) αιτήματά τους, πώς θα δικαιολογήσουν τη θέση που κατέχουν; Ενώ τώρα που θα γίνει, όπως δείχνουν όλα, η επιστράτευση, θα βγουν και θα πουν: «πάμε να δουλέψουμε με ψηλά το κεφάλι, κάνανε ό,τι μπορούσαμε»!
Αυτό βέβαια δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση ενός σοβαρού θέματος από - υποτίθεται - σοβαρούς ανθρώπους! Ούτε βέβαια οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες γίνονται μ' αυτόν τον τρόπο, μ' αυτές τις λογικές και μ' αυτές τις συνθήκες! Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Δεν περιμέναμε το 2013, για να γίνει αντιληπτό ότι αυτό το είδος του παρωχημένου συνδικαλισμού δεν έχει κάτι να προσφέρει και ιδιαίτερα στην Παιδεία. Αντιθέτως, μάλιστα, οι συνδικαλιστικοί τακτικισμοί αυτού του είδους περισσότερο έχουν βλάψει διαχρονικά το εκπαιδευτικό σύστημα παρά το έχουν ωφελήσει. Διότι δείχνουν ότι αυτοί που εργάζονται στην ελληνική εκπαίδευση θεωρούν πως τα δικά τους εργασιακά δικαιώματα είναι σημαντικότερα από τα δικαιώματα των μαθητών ή από την αξία της γνώσης ή ακόμα και από το ίδιο το υποτιθέμενο λειτούργημα του δασκάλου. Μια τέτοια λογική, όχι μόνο δεν βοηθά την Παιδεία, αλλά πολύ περισσότερο την υποβαθμίζει και την απαξιώνει.
Για να μη φανώ ότι γίνομαι μονοσήμαντος και αφοριστικός για τη μια πλευρά, οφείλω να δηλώσω ότι σε καμία περίπτωση δε συμφωνώ και με τη στάση της επίσημης κυβέρνησης που, διαθέτοντας τα μέσα να πραγματοποιήσει τις Πανελλήνιες Εξετάσεις κανονικά, παρουσιάζεται εξαρχής στο διάλογο αλαζονικά και βίαια απορριπτική και αρνητική σε κάθε διαπραγμάτευση με την Ο.Λ.Μ.Ε. και στη συνέχεια προχωρά ένα ακόμα βήμα παρακάτω υιοθετώντας έναν ύπουλο και υποκριτικό μελοδραματισμό κακής ποιότητας του στυλ «οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν το χρόνο της σύγκρουσης», «οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να δείξουν ότι νοιάζονται για τους μαθητές τους», «οι εκπαιδευτικοί παίζουν με την αγωνία των υποψηφίων», κ.ά. Αυτή η στάση, που υιοθετείται εκ του ασφαλούς, αφού το Υπουργείο Παιδείας δεν φοβήθηκε ποτέ μια πιθανή προκήρυξη της απεργίας, και εκ του συμφέροντος, αφού το Υπουργείο Παιδείας επιχειρεί σαφώς να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον των εκπαιδευτικών, προκειμένου να περάσει εύκολα και ανώδυνα τις μεταρρυθμίσεις του, οδηγεί σε μια ακόμα μεγαλύτερη συμφορά η οποία προφανώς δεν ενδιαφέρει ούτε ενοχλεί κανένα: στον ολοκληρωτικό εξευτελισμό του Έλληνα εκπαιδευτικού που αποτελεί την ψυχή του εκπαιδευτικού συστήματος, άρα κατ' επέκταση και στη συνολική απαξίωση της εκπαίδευσης ως παράγοντα που μπορεί να συμβάλει θεωρητικά και πρακτικά στη διάσωση της ελληνικής κοινωνίας! Η αλήθεια είναι ότι το κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος σε καιρούς οικονομικής ευημερίας, θα το έκανε τώρα στην εποχή της κρίσης και των «ισχνών αγελάδων»;
Πίσω από όλα αυτά εγώ διαπιστώνω μια τεράστια και δυστυχώς απογοητευτική υποκρισία που μου δείχνει ότι θα αργήσουμε πολύ για να βγούμε απ' αυτή την ηθική κρίση που βιώνουμε καθημερινά. Από τη μια έχουμε το Υπουργείο Παιδείας και από την άλλη την Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι κόπτονται για το καλό των μαθητών και της εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα, και οι δύο κάνουν απλώς τη δουλειά τους και εξυπηρετούν τη δική του ο καθένας σκοπιμότητα. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα καθαρά «στημένο παιχνίδι»! Την ίδια στιγμή δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι των Πανελληνίων Εξετάσεων συνεχίζουν να προετοιμάζονται εντατικά για τις εξετάσεις που ξεκινούν (λογικά) την επόμενη Παρασκευή...
Κατά συνέπεια, οι υποψήφιοι και οι υποψήφιες των Πανελληνίων φέτος δεν θα πρέπει να ανησυχούν για το αν θα ξεκινήσουν οι εξετάσεις στην ώρα τους ή όχι. Ίσως περισσότερο θα πρέπει να ανησυχούν οι υποψήφιοι που θα επιθυμούσαν ενδεχομένως μια μικρή παράταση του χρόνου της προετοιμασίας τους, ώστε να ολοκληρώσουν τις τελευταίες επαναλήψεις τους σε καθεστώς άνεσης χρόνου. Αυτοί, πράγματι, δεν θα έχουν, όπως όλα δείχνουν, αυτή την ευκαιρία. Αλλά εδώ θα πει κάποιος: «ας πρόσεχαν και ας αξιοποιούσαν το χρόνο που είχαν για διάβασμα κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς»! Και δεν θα έχει άδικο!
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι (μεγαλο)συνδικαλιστές της Ο.Λ.Μ.Ε. γνώριζαν πολύ καλά εξαρχής την πιθανότητα της επιστράτευσης και μάλιστα έχουν από μέρες προετοιμάσει και τη στάση τους. Ποια είναι αυτή; Μα βέβαια η πλέον αναμενόμενη! Όταν την προηγούμενη Πέμπτη, αμέσως μετά τη συνάντηση των συνδικαλιστών με τον Υπουργό Παιδείας, ο Πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε. κ. Παπαχρήστος ερωτήθηκε σχετικά με την περίπτωση της επιστράτευσης, απάντησε: «σ' αυτή την περίπτωση θα γυρίσουμε στην εργασία μας με ψηλά το κεφάλι»... Τόσο απλά!
Άρα γιατί έπρεπε να προκηρυχθεί η απεργία από την Ο.Λ.Μ.Ε., αφού οι καθηγητές δεν έχουν τελικά τη δύναμη να την επιβάλουν; Μα φυσικά για τα μάτια του κόσμου, όπως φαίνεται! Πιο συγκεκριμένα, για τα μάτια των συναδέλφων εκπαιδευτικών που ζουν και υπηρετούν σε ολόκληρη την επικράτεια και περιμένουν από το Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε., το συνδικαλιστικό τους όργανο δηλαδή, να προασπίσει τα συντεχνιακά τους δικαιώματα, δίκαια ή άδικα, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Και μάλιστα από τους συνδικαλιστές της Ο.Λ.Μ.Ε., οι οποίοι - παρακαλώ ας με διορθώσει κάποιος, αν κάνω λάθος - έχουν εκλεγεί και... αμείβονται, για να «αγωνίζονται» για τα δικαιώματα των συναδέλφων τους, όπως άλλωστε ισχύει για όλους τους συνδικαλιστές σε όλους τους κλάδους του δημόσιου τομέα! Αν δεν προκηρύξουν και μία απεργία τη στιγμή που ο Υπουργός Παιδείας δείχνει εντελώς ανένδοτος να εξυπηρετήσει έστω και ελάχιστα τα (δίκαια ή άδικα) αιτήματά τους, πώς θα δικαιολογήσουν τη θέση που κατέχουν; Ενώ τώρα που θα γίνει, όπως δείχνουν όλα, η επιστράτευση, θα βγουν και θα πουν: «πάμε να δουλέψουμε με ψηλά το κεφάλι, κάνανε ό,τι μπορούσαμε»!
Αυτό βέβαια δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση ενός σοβαρού θέματος από - υποτίθεται - σοβαρούς ανθρώπους! Ούτε βέβαια οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες γίνονται μ' αυτόν τον τρόπο, μ' αυτές τις λογικές και μ' αυτές τις συνθήκες! Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Δεν περιμέναμε το 2013, για να γίνει αντιληπτό ότι αυτό το είδος του παρωχημένου συνδικαλισμού δεν έχει κάτι να προσφέρει και ιδιαίτερα στην Παιδεία. Αντιθέτως, μάλιστα, οι συνδικαλιστικοί τακτικισμοί αυτού του είδους περισσότερο έχουν βλάψει διαχρονικά το εκπαιδευτικό σύστημα παρά το έχουν ωφελήσει. Διότι δείχνουν ότι αυτοί που εργάζονται στην ελληνική εκπαίδευση θεωρούν πως τα δικά τους εργασιακά δικαιώματα είναι σημαντικότερα από τα δικαιώματα των μαθητών ή από την αξία της γνώσης ή ακόμα και από το ίδιο το υποτιθέμενο λειτούργημα του δασκάλου. Μια τέτοια λογική, όχι μόνο δεν βοηθά την Παιδεία, αλλά πολύ περισσότερο την υποβαθμίζει και την απαξιώνει.
Για να μη φανώ ότι γίνομαι μονοσήμαντος και αφοριστικός για τη μια πλευρά, οφείλω να δηλώσω ότι σε καμία περίπτωση δε συμφωνώ και με τη στάση της επίσημης κυβέρνησης που, διαθέτοντας τα μέσα να πραγματοποιήσει τις Πανελλήνιες Εξετάσεις κανονικά, παρουσιάζεται εξαρχής στο διάλογο αλαζονικά και βίαια απορριπτική και αρνητική σε κάθε διαπραγμάτευση με την Ο.Λ.Μ.Ε. και στη συνέχεια προχωρά ένα ακόμα βήμα παρακάτω υιοθετώντας έναν ύπουλο και υποκριτικό μελοδραματισμό κακής ποιότητας του στυλ «οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν το χρόνο της σύγκρουσης», «οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να δείξουν ότι νοιάζονται για τους μαθητές τους», «οι εκπαιδευτικοί παίζουν με την αγωνία των υποψηφίων», κ.ά. Αυτή η στάση, που υιοθετείται εκ του ασφαλούς, αφού το Υπουργείο Παιδείας δεν φοβήθηκε ποτέ μια πιθανή προκήρυξη της απεργίας, και εκ του συμφέροντος, αφού το Υπουργείο Παιδείας επιχειρεί σαφώς να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον των εκπαιδευτικών, προκειμένου να περάσει εύκολα και ανώδυνα τις μεταρρυθμίσεις του, οδηγεί σε μια ακόμα μεγαλύτερη συμφορά η οποία προφανώς δεν ενδιαφέρει ούτε ενοχλεί κανένα: στον ολοκληρωτικό εξευτελισμό του Έλληνα εκπαιδευτικού που αποτελεί την ψυχή του εκπαιδευτικού συστήματος, άρα κατ' επέκταση και στη συνολική απαξίωση της εκπαίδευσης ως παράγοντα που μπορεί να συμβάλει θεωρητικά και πρακτικά στη διάσωση της ελληνικής κοινωνίας! Η αλήθεια είναι ότι το κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος σε καιρούς οικονομικής ευημερίας, θα το έκανε τώρα στην εποχή της κρίσης και των «ισχνών αγελάδων»;
Πίσω από όλα αυτά εγώ διαπιστώνω μια τεράστια και δυστυχώς απογοητευτική υποκρισία που μου δείχνει ότι θα αργήσουμε πολύ για να βγούμε απ' αυτή την ηθική κρίση που βιώνουμε καθημερινά. Από τη μια έχουμε το Υπουργείο Παιδείας και από την άλλη την Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι κόπτονται για το καλό των μαθητών και της εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα, και οι δύο κάνουν απλώς τη δουλειά τους και εξυπηρετούν τη δική του ο καθένας σκοπιμότητα. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα καθαρά «στημένο παιχνίδι»! Την ίδια στιγμή δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι των Πανελληνίων Εξετάσεων συνεχίζουν να προετοιμάζονται εντατικά για τις εξετάσεις που ξεκινούν (λογικά) την επόμενη Παρασκευή...
